Zihinsel yaşamı ve davranışı çevresel zorluklara ve fırsatlara aktif adaptasyon açısından gören genel bir psikolojik yaklaşım. işlevselcilik, 20. yüzyılın başında chicago üniversitesi’nde psikolog john dewey, james r. angell ve harvey a. carr tarafından, psikolojiyi bilinç durumlarının incelenmesi ve zihinsel faaliyetlerden ziyade zihinsel içeriğin incelenmesiyle sınırlayan yapısalcılığın atomistik bakış açısına karşı bir isyan olarak geliştirilmiştir. işlevselciliğin odak noktası, evrimsel kavramlara, franz brentano’nun eylem psikolojisine ve william james tarafından detaylandırılan yaklaşıma olan borcunu ortaya koymaktadır. işlevselcilik, insan davranışının nedenlerini ve sonuçlarını; fizyolojik olanla psikolojik olanın birliğini; teorilerin nesnel olarak test edilmesi ihtiyacını; ve psikolojik bilginin pratik sorunların çözümüne, hayvanlar ve insanlar arasındaki evrimsel sürekliliğe ve insan yaşamının iyileştirilmesine uygulanmasını vurgular. işlevsel psikoloji olarak da adlandırılır. ayrıca bkz. chicago okulu.
İşlevselcilik