Clark l. hull ve edward c. tolman’ınki gibi kapsamlı davranış teorileri ve çerçevelerinin, davranışın ampirik olarak gözlemlenmesi ve bilinç ve zihinsel olayların açıklayıcı araçlar olarak kullanılması yoluyla geliştirilmesini vurgulayan mantıksal pozitivizmden etkilenen bir psikoloji yaklaşımı. bu nedenle, psikolojiyi zihinsel kavramlardan ve açıklamalardan kurtarmakla ilgilenen klasik davranışçılıkla tezat oluşturmaktadır. sigmund koch’a göre, yeni-davranışçılık 1930’larda deneysel psikolojinin 20. yüzyıldaki baskın programı olarak klasik davranışçılığın yerini almıştır; etkisi 1950’lerde azalmaya başlamıştır. ayrıca bkz. radikal davranışçılık. -neobehaviorist , n.
Neobehaviorism